اندازه گیری زاویه تماس برای تعیین انرژی سطح مواد استفاده می شود. در اینجا، یک قطره آب بر روی سطحی شیشه ای دیده می شود. انرژی سطحی، و یا انرژی اتصال، میزان از هم گسیختگی پیوند های بین مولکولی را، هنگامی که یک سطح ایجاد می شود، مشخص می کند. در فیزیک جامدات، سطوح باید ذاتا سطح انرژی مطلوب کمتری از توده ی مواد داشته باشند (مولکول های سطح، انرژی بیشتری در مقایسه با مولکول های توده ی مواد دارند)، در غیر این صورت یک نیروی محرکه برای ایجاد سطوح به وجود می آید که توده ی مواد را از بین می برد (تصعید را ببینید). در نتیجه، انرژی سطحی می تواند به عنوان انرژی اضافی در سطح مواد در مقایسه با توده ی آنها تعریف شود.
برای مایع، کشش سطحی (نیرو در واحد طول) و چگالی انرژی سطحی یکسان هستند. آب دارای چگالی انرژی سطحی برابر با 0.072 ژول بر متر مربع و کشش سطحی 0.072 نیوتون بر متر است. این واحدها معادل هم هستند. هنگامی که یک محلول تشکیل شود که شامل مخلوطی از دو مایع یا مولکول حل شده است، کشش سطحی مایع اولیه می تواند از مایعات خالص منحرف گردد. این پدیده را می توان با خطوط همدمای گیبس توصیف کرد.