Agile software development methodology for medium and large projects
تعداد صفحات انگلیسی:
6 صفحه
عنوان فارسی:
روش‌شناسی توسعه نرم‌افزار چابک برای پروژه‌های متوسط و بزرگ
تعداد صفحات فارسی:
14 صفحه
نوع فایل:
فایل word ترجمه و pdf رایگان انگلیسی
قیمت فروش:
120,000 ريال
چکیده فارسی:
چکیده:
برنامه‌ریزی‌حداکثری(XP) یکی از مهمترین کاربرد‌ها را در زمینه روش‌شناسی‌ها چابک [چابکی] را برای توسعه نرمافزارها داراست. هدف این روش‌شناسی آن است که بتواند کیفیت نرم‌افزار را افزایش داده و بتواند آن را برای رویارویی با نیازها و الزامات کار مشتریان آماده نماید. علی‌رغم اینکه استفاده از برنامه‌ریزی‌حداکثری ارائه کننده منافع زیادی است و آن به‌صورت گسترده ای در روش‌شناسی چابکی به‌کار گرفته می‌شود، اما برنامه‌ریزی‌حداکثری نتوانسته است که منافعی را از خود بروز بدهد که بتوان از آن‌ها در ساخت و انجام پروژه‌های نرم افزاری متوسط و بزرگ استفاده کرد. برخی از دلایلی که از آن نمی‌توان استفاده کرد آن است که آن در زمینه سندسازی و پرونده سازی ضعیف است و همچنین ساختار و معماری قوی را ندارد و همچنین ریسک‌ها و خطراتی که در طول توسعه نرم‌افزار ممکن است بروز کند را به‌صورت آگاهانه‌ای نادیده انگاشته است. با توجه به تقاضای رو به افزایش از شیوه‌های چابک، این مطالعه به مسایل توانمندی‌های برنامه‌ریزی‌حداکثری برای رسیدگی و به کارگیری آن در پروژه‌های متوسط و بزرگ کرده پرداخته است. بیشتر شرکت‌هایی که از برنامه‌ریزی‌حداکثری به‌عنوان یک روش‌شناسی توسعه و گسترش پروژه‌های بزرگ و یا متوسط بهره گرفته‌اند با این مسئله روبرو بوده‌اندوهرکدام اهمیت آن را بازتاب داده‌اند. برای بازشناسی این مشکل، در این مطالعه مدل برنامه‌ریزی‌حداکثری به‌صورتی که بتوان آن را برای پروژه‌های بزرگ و یا متوسط فروش پیشنهاد داد، گسترش داده شده‌است. به‌عنوان ارزیابی از برنامه‌ریزی‌حداکثری گسترش پیدا کرده، سه کارصنعتی، به‌صورت مستقل، این برنامه‌ریزی را به‌کار گرفته و در آن‌ها این روش‌شناسی آزمایش شده‌است. مورد آزمایش و نحوه و نتایج آن در این مقاله ارائه گردیده است. نتایج بیان‌کننده شواهدی است که گسترش برنامه‌ریزی‌حداکثری می‌تواند منافع و سود‌هایی را برای پروژه‌های توسعه نرم افزاری بزرگ و متوسط داشته باشد.
1. مقدمه:
روش‌های چاک برای توسعه نرمافزارها در میانه دهه 1990 ظهور کرده است.[1و 2] و متمرکز بر چابکی در توسعه و گسترش نرمافزارها بوده است. در اصل روش‌های چابکی بازتاب‌دهنده و ارائه کننده روش‌هایی هستند که بتوان با آن به تغییراتی که به سرعت در محیط رخ می‌دهد با کیفیت و سریع جواب داد. احتمال تغییرات سریعی در پروژه‌های نرم‌افزاری در زمینه بودجه‌ها، برنامه‌ریزی‌ها، منابع، فناوری‌ها و الزامات و تیم همیشه وجود دارد. این‌ها «واکنش» به تعییراتی را می‌طلبند که به‌صورت چابک و فرز بتواند بر روی تحویل در اسرع زمان در تنها دو هفته تمرکز کنند و نرم‌افزار را در دو ماه به‌صورت کامل تحویل نمایند. دوازه اصلی طلایی درباره چابکی در یک اجلاس مشترک در سال 2001 بیان شده‌است[1]. این اصول ایجاد کننده پایه‌هایی برای توسعه پروژه‌های نرم‌افزاری کوچک تنها برای تیم‌ها کوچک بودند[3]. هرچند‌که، این موارد در زمینه چگونگی شخصی کردن مدل‌های فرآیند چابکی برای توسعه پروژ‌ها نرم افزاری بزرگ و یا متوسط صحبتی را به میان نیاورده بودند[4-6]. در این جا چند معیار برای طبقه‌بندی پروژه‌ها از نظر اندازه ،پیچیدگی و ماموریت اصلی وجود دارد[7].
به‌صورت کلی، یک پروژه نرم‌افزاری در هنگامی‌به‌عنوان پروژه «کوچک» قلمداد می‌گردد که تعدادخطوط کد آن (LOC) بین 10000 تا 40000 باشد، به همین شکل برای پروژه‌های «متوسط» این مقدار برابر با 40000 تا 100000 است و برای پروژه‌های «بزرگ» این مقدار فراتر از تعداد 100000 است. افزون بر این، «اندازه» پروژه را می‌تواند بر مبنای مقدار تلاش انسانی (برای نمونه ساعت-نفر کاری به‌کار گرفته شده در آن) سنجید[7]. این مقاله «اندازه» را بر مبنای تعدادخط سنجیده است و پروژه‌ها را بر این مبنا به سه قسمت کوچک، متوسط و بزرگ طبقه‌بندی کرده است.