نقشه ها و نمودارهای فضایی ابزارهایی قدرتمند می باشند که برای به تصویرکشیدن، بررسی، ذخیره سازی و ارسال اطلاعات جغرافیایی مورد استفاده قرار می گیرند. بنابراین، مهارت در ایجاد و استفاده از این ارایه های بصری از جهان پیرامون ما در قالب جغرافیا بسیار مهم می باشند. بطور سنتی، ما این مهارت ها را در قالب جغرافیا کسب می کنیم، این درحلی است که این مهارت ها جزء همراه با زمینه های مرتبط با علم اطلاعات جغرافیایی و تصویرسازی جفرافیایی می باشند. بعلاوه، ما نقشه ها را که بیانگر مکان ها، مناظر، هویت ها و فضاهایی می باشند، در قالب های فرهنگی و اجتماعی خاصی تولید می کنیم. بنابراین، آن ها حداقل انعکاسی از ارزش ها ی فرهنگی غالب و روابط قوی موجود در جامعه ای هستند که نقشه ها برخواسته از آن می باشند وبا در آن مورد استفاده دارند، می باشند.
نقشه ها و نمودارهای فضایی در اشکال مختلفی تولید، ارایه و توسط رنج وسیعی از رسانه ها استفاده می شوند. تمامی نقشه ها و نمودارها، بصورت چاپ شده بر روی صفحات دو بعدی اطلس، ساخته شده از جنس پلاستیک ویا پلاستر به منظور ایجاد مدل سه بعدی، یا نمایشی کارتونی بر روی مانیتور کامپیوتر، حاوی نمادهایی کم و بیش یکسان می باشند که جنبه های مختلفی از محیط فیزیکی و فرهنگی ما را نشان می دهند که اکثریت افراد به آن به عنوان دنیای واقعی نگاه می کنند. برای مثال، ممکن اس از نماد بر روی نقشه جاده ها وتابلوهای راهنمایی بعنوان مکان کتابخانه استفاده کنیم. تولید و استفاده موفقیت آمیز از نقشه ها در گرو خلق و تفسیر مناسب این نمادها می باشد.
انجمن بین المللی کارتوگرافی (ICA) (2008) نقشه را بعنوان "تصاویری سنبلیک از واقعیت جغرافیایی تعریف می کند که نشان دهنده خصوصیات یا ویژگی هایی منتخب می باشد که حاصل تلاشی خلاقانه از پیاده سازی گزینه ها توسط مولف بوده و برای استفاده هنگامی که روابط فضایی ارتباط اولیه می باشند، طراحی شده است"(توجه 16-1). این تعریف جامع نمونه های ارایه شده در شکل 16-1 را دربرمی گیرد. این تعریف همچنین تمامی نقشه هایی که از طریق رنج متنوع وسیعی از رسانه ها، از نقشه کاغذی سنتی تا نقشه های دیجیتالی از کل هستی و مجازی سازی های منطقه ای، تولید شده اند را شامل می شود. این چنین تصاویر فضایی بطور سنتی در دو گروه قرار می گیرند. نقشه هایی با هدف عمومی با هدف ارایه مصارف گوناگون طراحی می شوند و این در حالی است که نقشه های موضوعی بر عناوینی خاص تر تمرکز دارند (Dent 1999). درحالی که این گروه ها می توانند مفید باشند، مشکلاتی را نیز به همراه دارند. بطور کلی، هدف از طراحی یا مورد مصرف نقشه توسط طراح آن تعیین نمی شود. هر نقشه ای می تواند با اهدافی که حتی در تخیلات خالق آن نبوده است مورد بهره برداری قرار گیرد. به همین دلیل، نقشه هایی با مصارف عمومی بهتر است به عنوان نقشه های چندمنظوره توصیف شوند.