چکیده:
مشتریان ثابت و وفادار تنها اصلی است که موفقیت را در محیط‌های پرمشکل تجاری کنونی برای سازمان به ارمغان می‌آورد. در دوره کنونی مهندسی نرم‌افزار موفقیت سازمانی را بیشتر از هر معیاری دیگری نظیر انجام سفارش به موقع؛ بهینه‌سازی داد و ساختار و دیگر موارد بر مبنای «رضایت مشتری» می‌سنجد. هر روزه، مشتریان خواسته‌های جدیدی را بیان و ابراز می‌کنند و انتظارات آن‌ها از نرم افزارها در حال رشد است. به‌همین‌خاطر، برای رسیدن به رضایت مشتریان به شیوه‌ای موثر، مهندسین نرم‌افزار به دنبال راهکاری‌هایی کارآمد تر برای توسعه مدل‌های‌شان می‌گردند. «چابکی» یکی از این مدل‌ها است که می‌تواند به این خواسته جواب دهد و به‌همین‌خاطر، بیشتر فعالان این صنایع به دنبال جلب راهکار‌ها و استفاده از آن می‌باشند. این که آیا چابکی بهتر از مدل‌های آبشاری سنتی خواهد بودو یا اینکه کارآمدی بهتری را در زمینه تیم‌های پخش شده دارد، سوال‌هایی هستند که در پدیده‌های نرم‌افزار کنونی می‌باید به آن پاسخ داد. این مقاله تعداد از چالش‌های که با چابکی به خصوص مدل اسکرام وجود دارد را برجسته کرده است و بینشی برای کاربران درباره اینکه چابکی گلوله نقره ای است ایجاد کرده است.
کلید واژه‌ها
آبشار، چابکی، اسکرام، برنامه‌ریزی حداکثری، تیم‌های توزیع شده
1. مقدمه
به‌صورت کلی می‌توان، مدل‌های توسعه نرم‌افزار را در دو بخش اصلی تقسیم بندی کرد[2]:
1. پیش‌بینی کننده یا پیشگویانه(آینده نگر)
2. سازگارشونده (حال نگر)
برای دوره زمانی بلندی، اکثر بازیگران صنعت از مدل آبشاری استفاده می‌کردند که برمبنای مدل‌های آینده نگر بود. هرچند که مدل جانبی دارای اشکالاتی بر حسب تحویل فرآیند تجاری به مشتری بود. همانطور که از نام این مدل می‌توان حدس زد؛ مدل آبشاری برپایه تعداد کمی‌از فرضیات که به خوبی الزامات کار را درک کرده اند است(که به ندرت ممکن است که در زمینه زمان کنون و جاری کار باشد). اندازه و نیز پیچیدگی فرآیند تجاری به شدت سبب افزایش و همچنین تکامل پیوسته و هماهنگ در صنعت نرم‌افزار شده‌است.