CHALLENGES AND WEAKNESSES OF AGILE METHOD IN ENTERPRISE ARCHITECTURE
تعداد صفحات انگلیسی:
9 صفحه
عنوان فارسی:
چالشها و ضعفهای روش سریع[چابپک] در ساختار سرمایهگذاری
تعداد صفحات فارسی:
10 صفحه
نوع فایل:
فایل word ترجمه و pdf رایگان انگلیسی
قیمت فروش:
100,000 ريال
چکیده فارسی:
چکیده
به همان نسبتی که فناوریهای اطلاعاتی (IT) در پیچیدگی و حوزههای کاریاش رشد و گسترش پیدا میکند نیاز برای یک روش منسجم و مناسب برای مدلسازی وسیع سرمایهگذاری به شکلی حائز اهمیت رخ مینمایاند. تغییرات یکی از مهمترین چالشهایی است که سازمانها با آن مواجه هستند. موضوع معماری و ساختار سرمایهگذاری توجههای زیادی را در محیطهای دانشگاهی و صنعتی به خود بهخاطر ناکارآمدی معماری فناوریهای اطلاعاتی برای همسو شدن با تعییر سریع در عرصههای تجاری، جلب کرده است. بنابراین چابکی و سریع بودن یکی از مفاهیم جدیدی است که در ساختار سرمایهگذاری کنونی مطرح میگردد. آن در تلاش است که با تغییرات معمول که در عرصههای کاری سازمان روی میدهد خود را سازگار کند. در این مقاله برخی از روشها و قرار دادها و مانیفستهای برای موضوع چابکی بیان شدهاست. بهصورت خلاصه آنها از چابکی عملی در توسعه مفاهیم نظیر XP(برنامهریزی حداکثری)، Scrum(اسکرام)، و سرویسهای هماهنگ با معماری(ساختارگرا) استفاده کردهاند. هر کدام از آنها برخی از چالشها را دنبال کردهاند که منجر به آن شدهاست که کارآمدی کمتری را در زمینه ساختار سرمایهگذاری داشته باشند. این تحقیق قصد دارد که این چالشها را تعریف کرده و روشی را برای بهبود کارآیی چابکی در زمینه ساختارهای سرمایهگذاری عنوان نماید.
کلید واژهها:
ساختار سرمایهگذاری، چابکی، روش چابکی، چابکی در ساختار سرمایهگذاری
1. مقدمه
امروزه، بهرهگیری از فناوریهای اطلاعاتی(IT) یکی از معمولترین مسایل در سازمانها به ویژه سازمانهای تجاری بزرگ است. بنابراین، آن منجر به آن شدهاست که مفاهیم ساختار سرمایهگذاری تازهای ظهور پیدا نماید. این موضوع جالبتر خواهد شد که بدانیم که ساختار سرمایهگذاری با سرمایهگذاری و معماری را با یکدیگر آمیخته است. استاندارد IEEE به شماره 1471-2000 ساختار و معماری سرمایهگذاری را به این شیوه تعریف کرده است:«پایههای سازمانی از یک سامانه که در اجزای آن قرار گرفته باشد و آنها با یکدیگر و محیط در ارتباط باشند و اصولی کنترلی آنها را طراحی و ارزیابی نمایند». این تعریف به مثابه پلی میماند که تجارت و فناروی اطلاعات را به یکدیگر پیوند میدهد.
درباره این موضوع تعریفهای متنوعی وجود دارد، اما بهصورت کلی ما میتوانیم بگویم که یک ساختار سرمایهگذاری تعریفکننده بخشهای اصلی یک سازمان، سامانههای اطلاعاتی آن و شیوههایی است که آن اجزا باید با همدیگر کار کرده تا اهداف تجاری سازمان را به وجود آورد و همچنین راهی که میباید اطلاعات را برای پشتیبانی اطلاعات و فرآیند تجاری سازمان بهکار بگیرند، است.[1]