رشد سریع اقتصادی، قطبش اجتماعی، و بدتر شدن شرایط زیست محیطی و بهداشتی، فرآیندهای توسعه در حال انجام به ویژه در ابر شهرستانهای آسیایی را توصیف می نماید. رشد اقتصادی با رشد شهری عظیم، و همچنین افزایش مناطق صنعتی و تجاری و ترافیک در ارتباط است. تولید صنعتی با استانداردهای زیست محیطی پایین، اتومبیل های تک سرنشین و شرایط مسکن ناکافی موجب تولید بارهای خطرات سلامت محیطی شده است. اسکان بشر ماده بر و انرژی گیر است و سیستم های توانی: مقادیر بالایی از منابع (به عنوان مثال آب، نفت، مواد غذایی، مصالح ساختمانی و انرژی) به شهرستانها و مناطق شهری وارد شده، تا حدی تبدیل شده (تولید انرژی)، استفاده شده و در پایان به عنوان مواد زائد جامد، فاضلاب، انرژی حرارتی تلف شده، و غیره به طبیعت صادر می شود. این فرایندها نه تنها در سطح محلی، بلکه در سطح بین المللی هم رخ می دهد، و در نتیجه محیط زیست و سلامت را در سطح جهانی تحت تاثیر قرار می دهد؛ آنها خطرات زیست محیطی و بهداشت جهانی را بالا می برند. خطرات زیست محیطی و بهداشت جهانی نیاز به یک توسعه پایدار شهری دارد.
فرآیندهای شهرنشینی آسیایی اخیر، متفاوت از تجارب آمریکایی و اروپایی بوده و توسعه شهری آسیا را منحصر به فرد کرده است، در نتیجه نیاز به رویکردهای جدید و کافی برای مدیریت شهری دارد. توسعه شهری آسیا بسیار سریعتر از فرایندهای آمریکایی و اروپایی در حال وقوع است. "در آسیا چالش با هم همپوشانی دارند به طوری که در بسیاری از شهرستانها، به ویژه در آنهایی که به طور فزاینده ای به سیستم اقتصادی جهانی پاسخ داده اند، انواع مشکلات و برنامه های ناتمامی را می یابیم که نیاز به حل همه مسائل به طور همزمان دارد. با توجه به دستور کار 21، توسعه پایدار باید به نیازهای کنونی، بدون به خطر انداختن توانایی نسل های آینده برای رفع نیازهای خود پاسخ دهد. عموم مردم باید در تصمیم گیری ها و فرآیندهای توسعه به ویژه در مناطق شهری نقش داشته باشند. بسیاری از شهرستانها سعی در اجرای توسعه شهری پایدار در سطح محلی دارند.