رويداد سوختگي هاي پوستي اسيدي عمدي و تصادفي روبه گسترش است. راهبردهاي جاري درمان اكثراً مستقل هستند و قربانيان ازريخت افتاده، بدون گزينه هاي درماني را بجاي مي گذارند. دراينجا نشان داده ايم كه فراكاشت سلول هاي بنيادي اشتقاق يافته از بافت چربي (ASCs)فرايند التيام زخم ناشي از اسيدسوختگي را تسريع مي كند. پيش شرطي كردن ASCsبا كمك اسيداسكوربيك (AA)يا شرايط هيپوكسي تاثير بيشتري داشت. درحاليكه زخم ها نهايتاً در همه ي موش ها التيام يافتند، تحليل هيستولوژي آشكاركرد كه تعداد فوليكول هاي مو در حيوانات فراكاشت نشده كم شدند. تصويربرداري زيست تابي (BLI)ASCهاي فراكاشت شده، فقدان تدريجي سلول هاي فراكاشت شده را با نرخ مشابه مرگ سلول در هر گروه درماني آشكاكرد. سيگنال سلول هاي فلوئوردار شناسايي شده با روش 19F MRIكاربردي در طب باليني با يافته هاي BLIهمبسته بود، كه به 19F MRIبعنوان روش معتبري اشاره دارد كه ASCها را پس از فراكاشت با زخم هاي پوستي رديابي مي كند. هيچ تفاوتي در تاثير درماني يا بقاي سلولي بين سلول هاي نشان دار و نشان دارنشده مشاهده نشد. نتيجه مي گيريم كه ASCهاي فراكاشت شده باوجود عمركوتاه مي توانند التيام زخم را تسريع كنند و بي مويي را در جراحت پوستي اسيدسوختگي كاهش دهند. نانوامولسيون فلوئور، سلول نشان دار كاربردي در طب باليني است كه روي بقاي سلول هاي فراكاشت شده گزارش مي شود.
رويداد جراحات سوختگي حاد بسبب آتش، گرما، برق و موادشيميايي روبه افزايش است. انجمن سوختگي آمريكا گزارش كرده است كه بيش از 450000 قرباني جراحات سوختگي سالانه درمان مي شوند. هرساله تقريباً 40000 قرباني جراحات سوختگي حاد در بيمارستان ها بستري مي شوند و دراين ميان، 4% منجربه مرگ مي شود. به نقل از گزارش سازمان بهداشت جهاني N 365، بيش از 11 ميليون نفر در دنيا ازجمله 100000 تا 500000 قرباني جراحات شيميايي بايد در بيماراستان بستري شوند كه 30% نهايتاً فوت مي كنند.
موارد سوختگي ناشي ازمواد شيميايي در كشورهاي جهان سوم شايع تر، و زنان بعلت افزايش خشونت هاي انتقام جويانه يا برتري خواهي بيشترين قربانيان هستند. اكثريت موارد بعلت ماهيت حساس اجتماعي حتي گزارش هم نمي شوند. اسيدها مشخصاً روي صورت زنان ريخته مي شوند كه به بدريختي قابل توجه مي انجامد كه به جدايي و طرد از اجتماع منجرمي شود. درمان تاحدزيادي بي تاثير و مبتني بر برداشتن ناحيه است و پس ازآن با پانسمان هيدروكلوئيدي دنبال مي شود. بعلت گزينه هاي درماني بسيار محدود براي اين حملات مخرب، قربانيان غالباً دست به خودكشي مي زنند.