چکیده
به دنبال بررسی این موضوع هستیم که چگونه ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) می تواند تمامی جنبه های سیستم پولی را تغییر داده و باعث تسهیل اقدام سیستماتیک و شفاف سیاست پولی گردد. بخصوص دریافتیم که CBDCبعنوان ابزار بدون هزینه مبادله، ذخیره سازی ایمن ارزش ، و واحد ثابت حساب عمل می کند. برای رسیدن به این معیارها، CBDCچارچوب مبتنی بر حساب، بهره دار، و سیاست پولی است که باعث تسریع در ثبات قیمت واقعی می شود.
1. مقدمه
در زمانی که چیزی مثل پول وجود نداشت، از موادی برای معامله استفاده می شد. هر دولتی به این مواد ارزش ثابتی می داد و با تامین ابزاری ثابت مبادله مانع مشکلات پولی می شد. این مواد به شکل سکه، بیانگر سودمندی بوده و ارزش آن ها بخاطر مقدار و کمیت آن ها بوده نه خود مواد، و دیگر این موادی که در مبادله استفاده می شد بعنوان کالا نبوده و آن را قیمت نامیدند. امروزه این مسئله وجود دارد که آیا بدون رد و بدل شدن هیچگونه پولی می توان در مورد خرید و فروش صحبت کرد.[1] (Julius Paulus Prudentissimus, circa 230 C.E)
در رم باستان، مشاور حقوقی ارشد امپراطور منطقی بنیادی برای ارز منتشر شده توسط دولت با استفاده از اصطلاحاتی تشریح می کند که حتی برای اقتصاددانان پولی مدرن نیز آشناست: 1) واحد حساب برای قیمت گذاری کالا و خدمات؛ 2) روش ذخیره سازی ارزش؛ و 3) ابزار مبادله که باعث تسهیل معاملات مالی و اقتصادی می گردد. علاوه بر این، حقوقدان رومی دریافت که سودمندی ارز بستگی به جنس مواد ندارد و متکی به مقدار اسمی آن است؛ یعنی کارایی ارز مبتنی بر اعتماد عمومی در مدیریت سیستم پولی صاحبان قدرت می باشد.[2]
تقریباً دو هزار سال بعد، با فراگیر شدن ابزارهای الکترونیک و شبکه های پرسرعت، بانک های مرکزی سراسر جهان امروزه بصورت فعالی مشغول بررسی احتمال تشکیل ارزهای دیجیتال مستقل هستند.[3] مثل سکه و ارز کاغذی، ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) را می توان بصورت اسمی تعیین نمود و در سطح جهانی قابل دسترس قرار داد، و بعنوان مناقصه قانونی برای معاملات خصوصی و دولتی دارای اعتبار خواهد بود. در نتیجه، CBDCاساساً متفاوت از دیگر اشکال ارز مجازی است (مثل بیت کوین، اتریوم، و ریپل) که توسط بنگاه های خصوصی ایجاد شده و قیمت بازار توسط نوسانات شدید در سال های اخیر نشان داده شده است.[4]