چکیده
این مقاله، نتایج بررسی کاربردهای شبیه­سازی را که بین سال­های 1997 و 2006 در ادبیات و منابع منتشر شده­اند، گزارش می­دهد تا از نقش روش­های شبیه­سازی در تولید و تجارت، یک تصویر به­روز را ارائه کند. این بررسی با سه عامل مشخص می­شود: پوشش گسترده، گستره وسیعی از روش­های شبیه­سازی و تمرکز بر کاربردها در دنیای واقعی. از یک روش­شناسی ساختاریافته برای محدود کردن جستجو از حدود 20000 مقاله به 281 مقاله استفاده شد. نتایج، روندها و الگوهای جالبی را نشان می­دهد.به عنوان مثال، اگرچه شبیه­سازی رویداد گسسته، رایج­ترین روش است، در این روش مشارکت ذینفعان کمتر از سایر روش­ها مانند پویایی سیستم یا بازی می­باشد. این روش به شدت به مدل­سازی مبتنی بر زمان و هدف مربوط می­شود. با توجه به زمینه­های کاربرد، مدل­سازی بیشتر در برنامه­ریزی استفاده می­شود. در نهایت، این بررسی، افزایش علاقه به مدل­سازی ترکیبی را به عنوان رویکردی برای مقابله با سیستم­های پیچیده و گسترده شرکت نشان می­دهد.
کلمات کلیدی: شبیه­سازی، پویایی سیستم، روش­های مدل­سازی، تجارت و تولید.

1- مقدمه و پس­زمینه
شبیه­سازی، از زمان آغاز آن، در بخش­های مختلف مانند تولید، خدمات، دفاع، مراقبت­های بهداشتی و خدمات عمومی به کار می­رود. شبیه­سازی به عنوان دومین روش مورد استفاده در زمینه مدیریت عملیات شناخته می­شود که محبوب­ترین آن «مدل­سازی» است. استفاده از شبیه­سازی با اختراع و تکامل کامپیوتر تکمیل شده است که از جذب ابزار و روش­های شبیه­سازی عملی پشتیبانی می­کند. سازگاری یا تناسب و ارتباط روش­های شبیه­سازی عامل مهمی است که در برنامه_­های کاربردی در دنیای واقعی مورد توجه قرار می­گیرد؛ چراکه به شدت لازم است پیچیدگی­های تمام سازمان مشخص شوند و مشکلات مربوط به لایه­های مختلف تصمیم­گیری در یک سیستم مورد بررسی قرار بگیرند. در اکثر محیط­های تجاری، واضح است که تغییرات در یک سطح مدیریتی، بر سطوح دیگر نیز تاثیر می­گذارد. واضح است که ابزارهایی وجود دارند که می­توانند در هر سطحی استفاده شوند اما لازم است برای روبه­رو شدن با یک سیستم به عنوان یک واحد کلی، درک بهتری از رابطه بین لایه­های مختلف سازمان­ها و روش ارتباط ابزارهای شبیه­سازی که مربوط به هر لایه است، صورت گیرد.