درفصل گذشته، ما مفهوم تبعیض غیر مستقیم قیمت را معرفی نمودیم که در آن، به همه مصرف کنندگان همان مجموعه قیمت پیشنهاد می شود، اما آنها طوری انتخاب می کنند که مصرف کنندگان "بازار قوی" کل مبلغ بالاتری را به فروشنده پرداخت کنند (از این تعریف مشهود است که آنها مایل به انجام این کار هستند)، و مشتریان "بازار ضعیف" ، اما تنها مشتریان ضعیف بازار، کمتر می پردازند، البته مقداری را که هنوز هم به سود فروشنده می افزاید (یعنی آنها قیمتی را پرداخت می کنند که بالاتر از هزینه های حاشیه ای دریافت خدمات می باشد). در این فصل، درمورد روش دوم تبعیض غیر مستقیم قیمت بحث می کنیم، که در آن، فروشنده، کالاها و خدمات دارای سطوح کیفیت مختلفی را به مصرف کنندگان ارائه می دهد، که برای گزینه های با کیفیت بالاتر، هزینه بیشتری مطالبه می کنند. معمولا این روش رعایت می شود: تولید کنندگان لوازم الکترونیکی مصرف کننده، خودرو، لوازم خانگی، مدل های مختلف لوازم تجملاتی و قیمت های مختلف را تولید می کنند، پیک ها، سرعت های مختلف تحویل را با قیمت های مختلف ارائه می دهند، شرکتهای هواپیمایی، صندلیهایی با درجه های مختلف عرضه می کنند، و شرکت های تولید پوشاک، مزایا و تخفیف برندها را ارائه می دهند. در بخش فرهنگی، اجرای برنامه "مقیاس خانه" در سالن هنر، مبالغ مختلفی را برای صندلیهایی با کیفیت مختلف مطالبه میکنند، ناشران، نسخه های کتاب با جلدهای گالینگور و شومیز دارند، شرکت های ضبط موسیقی، نسخه های "لوکس و بسیار زیبایی" را از سی دی ها، همراه با هزینه متداول ارائه می کنند، و سینماها مبالغ مختلف با توجه به روز هفته و زمان روز مطالبه می نمایند؛ این روش معمول است. در این فصل می بینیم آیا ممکن است در مورد تنظیم قیمتها برای کیفیت های مختلف به روشی سیستماتیک فکر کرد.