از دیدگاه آرایش مولکولی، میتوان مایع را "گاز بسیار فشرده"توصیف کرد که در آن مولکولها بسیار نزدیک به هم قرار گرفتهاند. این را به عنوان مدل جنبشی ساختار مایع میشناسند. ویژگی مایع حرکت آزادانۀ مولکولهای سازنده در میان خودشان البته بدون تمایلی به جدا شدن از هم است. با این همه، حرکت ذرات باردار، جریانهای میکروسکوپی آنها و شرایط میانجی با دیگر مواد موجب بدشکلی در ساختار مولکولی بهم نخوردۀ مایعات میشوند. اصطلاحات فنی معروفی که مکانیسمهای جرقهزنی در دیالکتریکهای گازی را توصیف میکند – از قبیل یونیسازی فشرده، میانگین مسافت آزاد، رانش الکترون، و غیره— بنابراین، برای دیالکتریکهای مایع نیز قابل به کارگیری هستند.
برهمین اساس دیالکتریکهای مایع در این بین به دو حالت ماده تقسیم میشوند؛ که شامل مواد عایق گازی و جامد است.. طیف وسیعی از کاربردهای دیالکتریکهای مایع در ابزارهای قدرت نیز این جایگاه میانجی دیالکتریکهای مایع را توصیف میکند. روغنهای عایق در ترانسفورماتورهای ابزار و نیرو، کابلهای نیرو، مدارشکنها، خازنهای نیرو، و غیره استفاده میشوند. دیالکتریکهای مایع به طور همزمان چندین وظیفه را انجام میدهند، یعنی:
-
عایقسازی بین اجزای منتقل کنندۀ ولتاژ و کانتینر متصل به زمین، مثل آنچه در ترانسفورماتورهاست
-
باردار سازی عایق تهیه شده در لایههای نازک کاغذی یا مواد دیگر، مثل ترانسفورماتورها، کابلها، و خازنها کهه در آنها از روغنها یا ترکیبات باردار کننده استفاده میشود
-
عمل خنکسازی با همرفت در ترانسفورماتورها و کابلهای روغنی الکتریکی از طریق گردش
-
پر کردن فضاهای خالی به منظور تشکیل یک بخش لایفنک قویتر الکتریکی از یک دیالکتریک مرکب
-
خاموشی جرقه در مدارشکنها
-
دستیابی به خازن بالاتر با دیالکتریکهای مایع دارای ثابت دی الکتریک بالا در خازنهای نیرو
-
تعداد زیادی از مایعات طبیعی و مصنوعی موجود هستند که میتوان از آنها به عنوان دیالکتریکها استفاده کرد. اینهاا قدرت الکتریکی بسیار بالایی دارند و گرانروی و ثابت دی الکتریک آنها تفاوتهای بسیار گستردهای دارد. کاربرد مناسب یک دیالکتریک مایع در یک ابزار از طرفی با خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و الکتریکی آن تعیین میشود و از طرف دیگر به شرایط برای کارکردهای ویژهای که باید انجام شوند بستگی دارد.
-
کاربرد دیالکتریکهای مایع در ابزارهای نیرو در گذشتۀ نزدیک، با اتخاذ تکنولوژیهای پیشرفتهتر توسط کشورها، بهه تدریج در حال کاهش یافتن بوده است. پیشرفتهای حاصل در گاز SF6و تکنولوژی خلأ از دهۀ 1970 عامل این روند میباشند.